به عنوان یک ابزار مهم حمل و نقل در فواصل کوتاه، عملکرد سیستم ترمز سه چرخه ها به طور مستقیم بر ایمنی رانندگان تأثیر می گذارد. در سیستم ترمز، سطح تماس و اصطکاک بین لبه ترمز و بلوک ترمز عوامل کلیدی تعیین کننده اثر ترمز هستند و طراحی بافت لبه ترمز عنصر اصلی است که بر ناحیه تماس و اصطکاک تأثیر می گذارد.

اهمیت طراحی بافت لبه ترمز
طراحی بافت لبه ترمز برای افزایش سطح اصطکاک بین بلوک ترمز و لبه ترمز در نظر گرفته شده است و در نتیجه راندمان ترمز را به طور قابل توجهی بهبود می بخشد. در طول فرآیند رانندگی سه چرخه، سیستم ترمز باید فشار و اصطکاک بیشتری را تحمل کند. بنابراین، یک طراحی بافت معقول می تواند اطمینان حاصل کند که بلوک ترمز به طور مساوی فشار را در هنگام ترمزگیری توزیع می کند و از سایش بیش از حد موضعی جلوگیری می کند. علاوه بر این، طراحی بافت بهینه همچنین می تواند مقاومت در برابر سایش و مقاومت در برابر خوردگی لبه ترمز را بهبود بخشد و در نتیجه عمر کل سیستم ترمز را افزایش دهد.

انواع طراحی بافت لبه ترمز
طراحی بافت لبه ترمز رینگ چرخ فولادی سه چرخه به طور عمده می توان به دو نوع تقسیم کرد: بافت معمولی و بافت نامنظم.
بافت منظم: این نوع بافت معمولاً شامل نوارهای موازی و بافت های شبکه مانند است. این طراحی می تواند تضمین کند که ناحیه تماس بین بلوک ترمز و لبه ترمز در هنگام ترمزگیری یکنواخت است و در نتیجه کارایی ترمز را بهبود می بخشد. در عین حال، بافت منظم همچنین می تواند لرزش و صدای غیرعادی لنت ترمز را در هنگام ترمزگیری کاهش دهد و راحتی رانندگی را افزایش دهد.
بافت نامنظم: بافت نامنظم شامل برآمدگی ها و شیارهایی است که به طور تصادفی توزیع شده اند. این طراحی به افزایش اصطکاک بین لنت ترمز و لبه ترمز کمک می کند و در نتیجه اثر ترمز را بهبود می بخشد. علاوه بر این، بافت نامنظم می تواند سایش بین لنت ترمز و لبه ترمز را تسریع کند، به طوری که سیستم ترمز می تواند سریعتر به حالت ترمز مطلوب برسد. با این حال، این طراحی بافت ممکن است باعث لرزش لنت ترمز و ایجاد صدای غیرعادی در هنگام ترمزگیری شود و در نتیجه بر راحتی رانندگی تأثیر بگذارد.

استراتژی بهینه سازی طراحی بافت لبه ترمز
به منظور بهبود بیشتر راندمان ترمز و مقاومت در برابر سایش لبه ترمز، طراحی بافت لبه ترمز باید به طور مداوم بهینه شود. در زیر برخی از استراتژی های بهینه سازی رایج آورده شده است:
بهینه سازی عمق بافت: عمق بافت یک عامل کلیدی است که بر راندمان ترمز و مقاومت در برابر سایش لبه ترمز تأثیر می گذارد. بافت خیلی کم عمق ممکن است اصطکاک کافی ایجاد نکند، در حالی که بافت خیلی عمیق ممکن است باعث سایش بیش از حد لنت ترمز در هنگام ترمز شود. بنابراین، طراحی عمق بافت باید به طور معقولی با توجه به استفاده واقعی تنظیم شود تا بهترین اثر اصطکاک حاصل شود.
بهینه سازی تراکم بافت: تراکم بافت به تعداد و توزیع بافت ها در لبه ترمز اشاره دارد. تراکم بافت مناسب می تواند از سطح تماس یکنواخت بین لنت ترمز و لبه ترمز در هنگام ترمز اطمینان حاصل کند و در نتیجه کارایی ترمز را بهبود بخشد. در عین حال، تراکم بافت نیز بر مقاومت در برابر سایش و مقاومت در برابر خوردگی لبه ترمز تأثیر می گذارد، بنابراین برای دستیابی به عملکرد بهینه مورد نیاز است.
بهینه سازی شکل بافت: شکل بافت نیز عامل مهمی است که بر راندمان ترمز و مقاومت در برابر سایش لبه ترمز تأثیر می گذارد. اشکال بافت های مختلف اثرات اصطکاک و سایش متفاوتی ایجاد می کند. بنابراین، طراحی شکل بافت باید به طور منطقی و با توجه به استفاده واقعی برنامه ریزی شود تا از بهترین اثر ترمز و مقاومت در برابر سایش اطمینان حاصل شود.3